technik usług kosmetycznych

wtorek, 23 lutego 2021

[semestr 3 technik usług kosmetycznych ] zadanie na dzień 22-26 .2. 2021

Zapoznaj się z informacjami podanymi w wiadomości.
Sprawdź swoją wiedzę poprzez analizę pytań sprawdzających.

SKÓRA - FUNKCJE I BUDOWA

Skóra jest największym narządem ludzkiego ciała, jej powierzchnia u człowieka dorosłego to ok. 1,5 – 1,8m2 . Jest określana jako powłoka wspólna ze względu na występowanie w niej tzw. przydatków skórnych, do których zaliczamy: gruczoły łojowe, potowe, apokrynowe, włosy i paznokcie.
W okolicach naturalnych otworów ciała skóra przechodzi w błonę śluzową. W budowie skóry wyróżniamy następujące jej warstwy: − naskórek, − skórę właściwą, − tkankę podskórną.
Naskórek
Jest najbardziej zewnętrzną warstwą skóry, tworzy go nabłonek wielowarstwowy płaski. Składa się z komórek ściśle do siebie przylegających tzw. keratynocytów. Komórki ułożone są w rzędach (warstwach). Najgłębiej, na granicy ze skórą właściwą położona jest warstwa podstawna, a najbardziej zewnętrznie warstwa rogowa.
Grubość naskórka jest zróżnicowana zależnie od miejsca występowania i na ogół waha się w granicach: 1/10 do ¼mm. W najgłębiej położonych warstwach: podstawnej i kolczystej dochodzi do rozmnażania się młodych komórek naskórka, a starsze przesuwane są ku górze ulegając procesowi rogowacenia, czyli keratynizacji (przekształcanie komórek żywych w martwe). Jeden pełny cykl takiego procesu trwa w warunkach fizjologicznych 26 – 28 dni. W warstwie rozrodczej znajdują się również melanocyty, czyli komórki produkujące barwnik skóry (melaninę). W wyższych warstwach - ziarnistej, jasnej i rogowej – przebiega tylko proces rogowacenia, w którym komórki tracą jądro, stają się płaskimi blaszkami, które docierając do warstwy zewnętrznej zaczynają się łuszczyć i odpadają.
Skóra właściwa
Zbudowana jest z mocnej tkanki łącznej, w której wyróżnia się dwie warstwy: brodawkowatą i siateczkowatą. W składzie tej warstwy skóry wyróżniamy: − włókna kolagenowe (kolagen) – cechuje je duża rozciągliwość i odporność na urazy mechaniczne. Od kondycji tych włókien zależy wygląd zewnętrzny skóry,
− włókna siateczkowe (retikulinowe) – stanowią siatkę w warstwie brodawkowatej okolicy naczyń krwionośnych,
− włókna sprężyste (elastyna) – tworzą siatkę oplatającą włókna kolagenowe, są bardzo rozciągliwe, odpowiadają za rozciągliwość i sprężystość skóry, fibroblasty – komórki najliczniej występujące w skórze,
− istota podstawowa – głównie składa się z kwasu hialuronowego, białek, wielocukrów.
Skóra jest odżywiana przez gęstą sieć naczyń włosowatych, które biegną w skórze właściwej i dostarczają tlen, substancje odżywcze, hormony regulujące jej wzrost i metabolizm. W skórze właściwej znajdują się również zakończenia nerwowe, gruczoły potowe i łojowe oraz mieszki włosowe.
Tkanka podskórna
Łączy skórę z narządami leżącymi głębiej. Jest warstwą niejednolitą pod względem budowy.
Wyróżnia się tkankę podskórną z przewagą struktur włóknistych i z przewagą struktur luźnych. Najistotniejszym jej elementem są skupienia komórek tłuszczowych, które chronią organizm przed niepożądaną utratą ciepła, są zapasowym materiałem energetycznym. Prawidłowo rozwinięta podściółka tłuszczowa decyduje o dobrym napięciu skóry.
Przy zbyt szybkim zaniku np.: podczas stosowania drastycznych diet odchudzających, skóra wiotczeje, pojawiają się zmarszczki.
Cechy skóry:
− barwa,
− grubość i odporność,
− napięcie,
− gładkość,
− rzeźba.
Zależnie od okolicy ciała skóra ma różną grubość i odporność. Najcieńsza jest na powiekach, średniej grubości na przedniej powierzchni tułowia, najgrubsza jest na dłoniach i podeszwach stóp. Zdrowa skóra ma gładką, matową powierzchnię, zbudowana jest z pólek skórnych w kształcie rombów, poprzedzielanych bruzdami.
Funkcje skóry
Skóra bierze udział w: − odbieraniu bodźców ze świata zewnętrznego poprzez znajdujące się w skórze receptory i włókna nerwowe (funkcja percepcyjna).
Jest narządem odbierającym dotyk, ból i temperaturę, − termoregulacji poprzez rozszerzanie i zwężanie powierzchownych splotów naczyniowych, owłosienie, wydzielanie potu,
− ochronie mechanicznej (amortyzuje siły działające od zewnątrz),
− ochronie narządów leżących pod skórą przed wysychaniem, działaniem promieni słonecznych i przed wtargnięciem drobnoustrojów czy trucizn,
− ochronie chemicznej – zmieszany na powierzchni skóry łój, pot i keratyna naskórka tworzą cienką warstwę emulsji olejowo – wodnej, chroniącej skórę przed szkodliwym działaniem czynników chemicznych, nadając skórze pewien stan natłuszczenia przez co przeciwdziała wysychaniu skóry i jej pękaniu.
Kwaśne oddziaływanie łoju jest czynnikiem przeciwbakteryjnym i przeciwgrzybicznym, − wytwarzaniu barwnika skóry (melaniny) czyli melanogenezie, − ograniczonym i kontrolowanym wchłanianiu niektórych związków chemicznych np.; witamin, hormonów, leków, kosmetyków,
− gospodarce tłuszczowej poprzez magazynowanie tłuszczu w tkance podskórnej, − gospodarce wodno
– mineralnej poprzez działanie gruczołów,
− gospodarce witaminowej poprzez wytwarzanie witaminy D3,
− wydzielaniu dokrewnym poprzez komórki tuczne, które produkują heparynę i histaminę.

Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Z jakich warstw składa się skóra?
2. Jaką funkcję spełnia naskórek?
3. Z jakich warstw zbudowany jest naskórek?
4. Z czego zbudowana jest skóra właściwa?
5. Jaką rolę pełni tkanka tłuszczowa zawarta w tkance podskórnej?
6. Jakie cechy posiada skóra?
7. Na czym polega funkcja ochronna skóry?
8. Jakie znaczenie ma wytwarzanie przez skórę warstwy emulsji olejowo – wodnej?
9. W odbieraniu, jakich wrażeń pośredniczy skóra?

Higiena stóp

Stopa jest najniżej położoną częścią kończyny dolnej.
Wyróżniamy w niej grzbiet i podeszwę, oddzielone od siebie brzegiem bocznym i przyśrodkowym. Na grzbiecie występują głównie ścięgna mięśni goleni, a dobrze umięśnioną częścią stopy jest podeszwa. Stale występuje tu podściółka tłuszczowa, ułożona pod zgrubiałą i zrogowaciałą skórą. Konstrukcja stopy jest bardzo skomplikowana. Wyróżnia się w niej 32 mięśnie, 26 kości, 120 więzadeł oraz wiele nerwów i naczyń krwionośnych. Wszystkie wymienione części współpracują ze sobą z niezwykłą precyzją umożliwiając człowiekowi poruszanie się na dwóch nogach.
Duża liczba kości i ich połączeń sprawia, że stopa zachowuje sprężystość, a połączenie ich w rodzaj sklepienia pozwala unieść ciężar naszego ciała.
Dobrze ukształtowana stopa ma wyraźnie wykształcone dwa łuki - poprzeczny i podłużny. Proste palce rozchodzą się promieniście, pięta jest wąska. Idąc, nie zastanawiamy się, jaką pracę wykonują mięśnie i kości stopy. Jeżeli w momencie maksymalnego obciążenia stopa nie jest elastyczna i nie amortyzuje naszego ciężaru, wówczas staje się podatna na uszkodzenia, deformacje i choroby. Nogi nie lubią ani twardego, ani płaskiego podłoża. To m.in. ono sprzyja powstawaniu płaskostopia, na które cierpi ponad 80 proc. Polaków.
W ciągu całego dnia nasze nogi są narażone na wiele czynników szkodliwych, nie tylko wyasfaltowane drogi. Dlatego bardzo ważna jest higiena i właściwa pielęgnacja nóg, a szczególnie najbardziej obciążonych i narażonych na dolegliwości – stóp. Potrzeby stóp są przyziemne: nie lubią niewygodnych butów i pragną wolności.
Dlatego podstawowe zasady higieny uwzględniają bardzo proste do zastosowania wskazówki.
Dbając o stopy należy:
– jak najczęściej, jeśli to jest możliwe, chodzić boso, bo w ten sposób uciskamy znajdujące się na podeszwach receptory, które mają wpływ na zdrowie i samopoczucie,
– nosząc obuwie należy pamiętać, żeby było ono przewiewne, lekkie i wygodne, z profilowaną, naturalną podeszwą.
– myć nogi 2 razy dziennie mydłem przetłuszczonym, a w przypadku dużej potliwości - mydłem o właściwościach bakteriobójczych,
– po umyciu dokładnie obejrzeć stopy, wytrzeć miękkim ręcznikiem i wyleczyć nawet niewielkie zmiany,
– odpowiednio dobierać rajstopy i skarpety, najlepiej z materiałów z dużą zawartością włókien naturalnych, a jeśli możemy, to należy jak najczęściej chodzić z gołymi nogami,
– paznokcie u stóp obcinać prosto, bez zaokrągleń i ostrych kształtów, wtedy nie będą wrastać w opuszkę palca,
– korzystać z klapek, jeśli musimy kąpać się pod prysznicem, z którego korzystają inni, unikać wysuszania skóry i stałych urazów, – systematycznie, ale niezbyt agresywnie ścierać zgrubiały naskórek na stopach, najlepiej pumeksem lub złuszczać przy pomocy peelingu z dodatkiem kwasów owocowych.
– wykonywać codzienne masaże stóp: szczoteczką, wałkiem do masażu, z użyciem specjalnych mat do chodzenia,
– codziennie ćwiczyć stopy dla przyjemności i dla zdrowia np. wykonywać ćwiczenia polegające na podnoszeniu jakiegoś przedmiotu z podłogi przy pomocy palców stóp, ruchach okrężnych całą stopą, chodzeniu najpierw na czubkach palców, a później na piętach, dotykaniu kolejnymi palcami pojedynczo podłogi tak, jakbyśmy grali na fortepianie, chodzeniu na przemian na zewnętrznym i wewnętrznym brzegu stopy, na siedząco wyciąganiu i zginaniu nóg, rozluźnianie mięśni poprzez wstrząsanie stopą ujęta w dłonie i inne.
Uzupełnieniem powyższych zabiegów higienicznych powinny być również kąpiele relaksacyjne, masaże ręczne i wibracyjne oraz profesjonalny pedicure.
Podstawowym celem pielęgnacji stóp jest zapobieganie powstawaniu patologicznych zmian, a nie usuwanie ich, gdy już powstaną.
Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
Jaka funkcję pełnią łuki stopy?
Co sprzyja dolegliwościom stóp?
Jakie znaczenie ma higiena stóp?
. Jakie znasz zasady profilaktyki kończyn dolnych?
Jaką rolę spełniają zasady profilaktyczne?
Jakie znasz zabiegi higieniczne dotyczące stóp?
Czemu mają służyć codzienne ćwiczenia stóp?

[semestr 1 technik usług kosmetycznych ] zadanie na dzień 22 - 26.2 2021]

Zapoznaj się z informacjami podanymi w wiadomości oraz linkami.

Sprawdź swoją wiedzę poprzez analizę pytań sprawdzających.

Organizacja pracy w gabniecie kosmetycznym

Gabinet kosmetyczny jest miejscem pracy, w którym kosmetyczka i jej klienci spędzają wiele godzin, dlatego musi spełniać podstawowe wymogi sanitarno-higieniczne, aby zapewnić pracownikom i klientom zakładu warunki sprzyjające zachowaniu zdrowia. Wymogi sanitarno-higieniczne są to ustalone normy określające warunki zapewniające zachowanie zdrowia fizycznego i psychicznego osób przebywających w danym zakładzie. Według definicji encyklopedycznych higienę można traktować jako:
1) naukę teoretyczną zajmującą się: − ochroną zdrowia,
− badaniem wpływu różnych czynników środowiska na organizm człowieka,
− ustalaniem zaleceń zdrowotnych,
2) działanie praktyczne polegające na:
− wykonywaniu czynności związanych z wyeliminowaniem czynników negatywnie wpływających na zdrowie człowieka,
− zapewnieniu takich warunków życia i pracy, które pozwolą na optymalne utrzymanie zdrowia fizycznego i psychicznego.
Wymogi sanitarne najczęściej są utożsamiane z zachowaniem zasad czystości zarówno osobistej i otoczenia. Wymagania formalne dotyczące urządzenia gabinetu kosmetycznego z punktu widzenia higieny muszą być zgodne z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 17 lutego 2004 roku (Dz.U.2004 Nr 31 poz. 273) oraz przepisami opracowywanymi przez Państwową Inspekcję Sanitarną.
Gabinet kosmetyczny powinien składać się z minimum dwóch pomieszczeń: właściwego gabinetu, w którym wykonywane są zabiegi o powierzchni min10m2 i poczekalni, której minimalna powierzchnia powinna wynosić 8m2 .
Zalecana wysokość pomieszczeń to 3,3m, ale w niektórych sytuacjach regulowanych odpowiednimi przepisami możliwe jest dopuszczenie do użytkowania pomieszczenia o wysokości 2,5m. Zakład powinien być zlokalizowany w odrębnym budynku lub lokalu albo stanowić wyodrębnioną jego część. We wszystkich pomieszczeniach należy utrzymywać czystość i higiena. Wystrój pomieszczeń zależy od indywidualnych upodobań właściciela gabinetu. Wystrój powinien być schludny i estetyczny, utrzymany w jasnych, pastelowych kolorach. Podłoga nie może być śliska, a zarazem musi być łatwa do utrzymania czystości. Ściany w gabinecie powinny być pokryte do wysokości, co najmniej 1,6m materiałem o gładkiej powierzchni, który nie może: być przepuszczalny, wchłaniać wilgoci, powinien być odporny na mycie i działanie środków dezynfekcyjnych. Schody, powinny być wykonane z antypoślizgowego materiału. Wejście do gabinetu nie może stanowić zagrożenia dla klienta, musi być bezkolizyjne, co oznacza, że bezpośrednio przy drzwiach wejściowych nie może znajdować się nic, co mogłoby przeszkadzać w ewentualnej ewakuacji. W każdym gabinecie niezależnie od wielkości powinny znaleźć się: − toaleta oddzielna dla personelu i klientów, − zaplecze z szafami dla personelu i na fartuchy, − pomieszczenie gospodarcze,
− wydzielone miejsce do spożywania posiłków, − wieszaki na odzież klientów, − kabina prysznicowa, jeśli w gabinecie wykonuje się zabiegi pielęgnacyjne na całe ciało, − osobne stanowiska pracy (najlepiej pomieszczenia) do wykonywania zabiegów kosmetycznych, − oddzielne stanowisko do wykonywania pedicure (o powierzchni co najmniej 6m²), − pojemniki w których są gromadzone odpady. Zakład powinien być wyposażony w ciepłą i zimną wodę a ścieki ze wszystkich urządzeń sanitarnych powinny być odprowadzane do instalacji kanalizacyjnej. Każde stanowisko pracy powinno być wyposażone w umywalkę z bieżącą wodą, w pobliżu stanowiska do pedicure – brodzik.
Na stanowisku do pielęgnacji całego ciała powinien znajdować się natrysk. Należy też pamiętać o takim dostosowaniu stanowiska, aby mogły z niego korzystać również osoby niepełnosprawne, poruszające się na wózkach, czyli pamiętać o podjazdach oraz poręczach w kabinach.
Poza dostosowaniem lokalu do ogólnie obowiązujących przepisów bhp i ppoż., urządzając gabinet trzeba uwzględnić szczególne wymagania dotyczące oświetlenia, systemu wentylacyjnego i instalacji elektrycznej. Oprócz oświetlenia dziennego gabinet kosmetyczny powinien być wyposażony w oświetlenie elektryczne o jasnym, ciepłym i rozproszonym świetle. Podczas wykonywania precyzyjnych zabiegów konieczne jest stosowanie lamp bezcieniowych (powinny znajdować się przy każdym fotelu kosmetycznym). Na stanowisku do wykonywania makijażu należy zainstalować dodatkowe oświetlenie emitujące światło o parametrach zbliżonych do światła dziennego. W części zabiegowej gabinetu należy zainstalować dużą liczbę gniazdek elektrycznych (uziemionych), aby przewody nie utrudniały pracy. W gabinecie kosmetycznym powinno być ciepło, należy zadbać o sprawnie działający system wentylacyjny, który zapewni wymianę powietrza w pomieszczeniach i stworzy odpowiednie warunki mikroklimatyczne. W ujęciu higienicznym pojęcie „mikroklimat” odnosi się do parametrów fizycznych powietrza wszystkich pomieszczeń, w których przebywa człowiek.
Kształtują go następujące cechy fizyczne powietrza:
– wilgotność,
– temperatura,
– ruch powietrza.
W pomieszczeniach powinno dążyć się do stworzenia pasa komfortu cieplnego.
Stwarza on jednakowe i najkorzystniejsze dla ogółu pracowników warunki pracy. W gabinecie kosmetycznym wskazane jest utrzymanie temperatury na poziomie 20 – 24° C, wilgotności ok. 50 – 60% Wymogiem jest zainstalowanie systemu wentylacyjno-klimatyzacyjnego (szczególnie, jeżeli w gabinecie wyodrębnione jest stanowisko do naświetlań promieniami UV – solarium). Zapewnia on wymianę powietrza w pomieszczeniach, utrzymanie stałej wilgotności i temperatury. Nie wolno jednak zapomnieć o wietrzeniu gabinetu, jeśli jest to tylko możliwe biorąc pod uwagę porę roku i warunki pogodowe. Zapobiega to rozwojowi pleśni i grzybów, stwarza bezpieczne warunki pracy oraz zwiększa dopływ tlenu do zamkniętych pomieszczeń. Przy instalacji urządzeń wentylacyjno – nawiewnych należy zwrócić uwagę na usytuowanie kratek nawiewnych tak, aby nie były one zbyt blisko stanowisk kosmetycznych, a ruch powietrza nie zakłócał wykonywanych przez kosmetyczkę zabiegów. Wszystkie instalacje powinny być czyszczone przez specjalistów, z częstotliwością, zalecaną przez producenta.
Wymagania sanitarno – higieniczne dotyczą również przechowywania i prania odzieży ochronnej. Powinna być ona przechowywana w szatni dla personelu wyposażonej w oznakowane szafki. Brudną bieliznę zabiegową oraz odzież ochronną powinno się
przechowywać w oddzielnym miejscu lub pomieszczeniu w zamkniętych i oznakowanych pojemnikach, a jej pranie powinno odbywać się poza zakładem.
Dopuszcza się pranie w zakładzie, jeśli jest w nim wyodrębnione pomieszczenie na pralnię. W większości zakładów niedopuszczalne jest palenie tytoniu poza miejscem specjalnie do tego wyznaczonym oraz wprowadzania do zakładu zwierząt.
W zakładzie musi obowiązywać instrukcja określająca postępowanie z odpadami. Powinny być one gromadzone w specjalnych pojemnikach, które są zamykane i zaopatrzone w worki foliowe. Zużyte materiały, które mogły ulec zanieczyszczeniu wydzielinami lub wydalinami klienta powinno się gromadzić w zamkniętych, oznakowanych pojemnikach lub workach foliowych i postępować z nimi tak jak z odpadami medycznymi. Każdy gabinet powinien być wyposażony w urządzenia, które muszą spełniać normy bezpieczeństwa, działać sprawnie, a w razie niesprawności nigdy nie wolno ich naprawiać samemu, a zlecić to zadanie specjalistom.
Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Co rozumiesz pod pojęciem: wymogi sanitarno-higieniczne?
2. Czym zajmuje się higiena w znaczeniu praktycznym?
3. Jaki dokument prawny określa wymagania dotyczące urządzenia gabinetu kosmetycznego pod względem higienicznym?
4. Jakie pomieszczenia są niezbędne w gabinecie kosmetycznym?
5. Jakie wymogi sanitarno-higieniczne powinien spełniać gabinet kosmetyczny pod względem: – powierzchni pomieszczeń, – kolorystyki, – materiałów na ściany i podłogi, – instalacji technicznych.
6. Co rozumiesz pod pojęciem mikroklimat?
7. Jakie są pożądane cechy fizyczne mikroklimatu w gabinecie kosmetycznym?

Sprawdzian postępów
Czy potrafisz:
1) rozróżnić znaczenie teoretyczne i praktyczne higieny?
2) scharakteryzować podstawowe wymagania higieniczno-sanitarne w gabinecie kosmetycznym?
3) zdefiniować pojęcie mikroklimat?
4) określić parametry mikroklimatu w gabinecie kosmetycznym?

Garbniki - substancje przeciwbakteryjne w kosmetykach

Mocznik w kosmetyce

Higiena osobista kosmetyczki

Kosmetyczka jest wizytówką swojego zawodu pod względem higieny i czystości, a więc powinna zawsze w swojej pracy i w życiu codziennym stosować zasady higieny osobistej.
Higiena osobista odnosi się w praktycznym rozumieniu do dbałości o organizm człowieka, jego wygląd, czystość ciała, bielizny i ubrań. Jest ona podstawą zdrowia człowieka i dobrego samopoczucia. Elementy higieny osobistej to: higiena skóry, włosów, oczu, jamy ustnej, dłoni, stóp, paznokci i ubioru.
Higiena skóry
Skóra człowieka spełnia wiele różnorakich funkcji. Pełni rolę ochronną broniąc organizm przed szkodliwymi czynnikami środowiska. Chroni przed wnikaniem drobnoustrojów z otoczenia, przed wysychaniem tkanek leżących pod nią, przed promieniowaniem, działaniem substancji chemicznych, innymi czynnikami fizycznymi, biologicznymi i chemicznymi. Skóra zbudowana jest z naskórka i skóry właściwej, pod którą leży tkanka podskórna. Naskórek składa się z pięciu warstw, jest tkanką nabłonkową – nabłonkiem wielowarstwowym płaskim. Ma on szczególną właściwość polegającą na ciągłym odnawianiu dzięki działaniu warstwy rozrodczej (podstawnej). Warstwa rogowaciejąca ciągle ulega złuszczaniu.
Komórki zrogowaciałego naskórka, pot i łój w połączeniu z kurzem, tworzą substancję dającą nieprzyjemny zapach ciała u osób nie dbających o swoją higienę osobistą. Codzienne mycie całego ciała pozwala na usuwanie warstwy zrogowaciałego naskórka, potu, łoju i kurzu, dzięki czemu nie tylko skóra ładnie pachnie, ale przede wszystkim może oddychać i pozbyć się drobnoustrojów, które w ciągu dnia osadzają się na niej i które mogą być przyczyną chorób. Podstawowymi metodami mycia ciała są natrysk i kąpiel w wannie. Każda z tych metod ma swoich zwolenników i przeciwników, ma swoje plusy i minusy. Kąpiąc się w wannie można np.: poprzez dodanie olejków, soli czy płynów do kąpieli dodatkowo zrelaksować się czy uspokoić. Kąpiąc się pod prysznicem skraca się czas kąpieli, przez co skóra nie jest narażona na macerację, a bieżąca woda usuwa w sposób trwały wszelkie zanieczyszczenia nie niszcząc barier ochronnych skóry. W oczyszczaniu skóry pomaga masaż skóry myjką, dzięki której pobudzane jest krążenie oraz dokładniej oczyszczana skóra. Najlepiej kąpać się w wodzie o temperaturze ok.34 – 38º C, nie przesadzać ze środkami dodawanymi do kąpieli i używać mydeł o pH neutralnym dla skóry. Ważne jest również używanie własnego ręcznika, który trzeba regularnie zmieniać i prać w wysokiej temperaturze – przynajmniej 60º C. Skóra oprócz mycia wymaga również stosowania właściwej pielęgnacji dobranej do jej rodzaju i występujących problemów. Kosmetyczka musi jednak zawsze pamiętać, że stosując jakiekolwiek kremy, maseczki, balsamy czy inne kosmetyki najpierw musi zadbać, aby skóra była czysta. Dawne powiedzenie, że żaden kosmetyk nie zastąpi wody i mydła jest nadal aktualne. Pomagając swoim klientkom w pielęgnacji ciała sama kosmetyczka powinna być przykładem dbałości o czystość swojej skóry.
Higiena włosów
Obecnie nie można określić jak często należy myć włosy. Zasada podaje, że włosy myje się wtedy, gdy są brudne. Częstość mycia włosów uzależniona jest od ich rodzaju, aktywności fizycznej człowieka, warunków środowiskowych, ewentualnych zaburzeń w pracy organizmu. Przeciętnie w optymalnych warunkach otoczenia i zdrowia należy myć włosy przynajmniej, co 6 – 7 dni. Natomiast u osób o skłonnościach do przetłuszczania się włosów, szczególnie wykonujących pracę fizyczną może być konieczne mycie głowy nawet, co 2 – 3 dni. Ważne jest, aby do tego celu używać szamponów do określonego rodzaju włosów, po umyciu dokładnie spłukać jego resztki. Włosy należy osuszyć ręcznikiem poprzez dotyk, pozwolić im wyschnąć samoistnie, a tylko w razie konieczności suszyć suszarką. Oprócz mycia inne podstawowe zabiegi higieniczne włosów to: czesanie i szczotkowanie, zabiegi pielęgnacyjne, odżywcze i regeneracyjne oraz strzyżenie. Na prawidłowy stan włosów wpływa również właściwe odżywianie i ochrona ich przed szkodliwym działaniem czynników środowiskowych.
Higiena oczu
Jednym z podstawowych zmysłów, jakie wykorzystuje w swojej pracy kosmetyczka jest wzrok. Dobre widzenie pozwala nie tylko precyzyjnie wykonać zabieg, ale również zadecydować albo doradzić klientce w zakresie doboru barw np.: przy wykonywaniu makijażu. Dzięki narządowi wzroku odbiera się ok. 80% wrażeń, dlatego utrzymanie w zdrowiu tego narządu jest ważne nie tylko dla wykonywania pracy zawodowej, ale również w życiu codziennym. Jednym z najistotniejszych czynników pozwalających na utrzymanie wzroku w dobrym stanie jest prawidłowe oświetlenie w miejscu pracy, szczególnie podczas wykonywania precyzyjnych zabiegów. Oświetlenie nie może być ani za jasne ani za ciemne. Prawidłowe oświetlenie powinno pochodzić z dwóch źródeł: ogólnego, które oświetla cały salon i punktowego - skupiającego się na stanowisku pracy. Jeśli tylko jest to możliwe należy wykorzystywać światło naturalne – słoneczne, które najbardziej sprzyja higienie narządu wzroku. Należy pamiętać, aby promienie słoneczne nie oślepiały świecąc prosto w oczy. Nie wolno zapominać o szczególnie szkodliwym zjawisku olśnienia, które może powstać wtedy, jeśli źle umieszczone źródła światła sztucznego odbijając się od luster w salonie działają bezpośrednio na oczy kosmetyczki. Wykonując pracę powinna zaplanować, co jakiś czas ćwiczenia oczu, które polegają na patrzeniu w różnych kierunkach, skupianiu wzroku na przedmiotach znajdujących raz blisko, raz daleko, szczególnie, jeśli jest to przedmiot koloru zielonego czy po prostu przymknięciu na krótki czas zmęczonych oczu. Mówiąc o higienie oczu należy również zwrócić uwagę na zapobieganie szkodliwemu działaniu substancji chemicznych np.: kosmetyków w aerozolu czy środków dezynfekcyjnych. Nie mogą być one rozpylane zbyt blisko oczu, a w przypadku przygotowywania roztworów dezynfekcyjnych wskazane jest stosowanie okularów ochronnych. Higiena zębów i jamy ustnej W pracy kosmetyczki często istnieje konieczność nachylenia się nad klientem, wykonania czynności w bliskiej odległości, dlatego bardzo ważne jest, aby zawsze miała ona świeży oddech i przyjemny zapach z ust, nie narażający klienta na nieprzyjemne wrażenia. Podstawą tego jest mycie zębów i płukanie jamy ustnej.
Czynność tę powinno się wykonywać przynajmniej 2 razy dziennie: rano i wieczorem, a najlepiej po każdym posiłku. Należy przestrzegać następujących zasad: − szczotka do zębów powinna być wykonana ze sztucznego włosia o twardości dostosowanej do upodobań użytkownika, − szczotka powinna być zmieniana co 1,5 – 2 miesiące ze względu na możliwość rozwoju w niej bakterii, − zęby należy myć dokładnie, nie śpiesząc się, zarówno ich powierzchnie od wewnątrz jak i od zewnątrz, z góry na dół, − używając szczotek mechanicznych należy stosować te same zasady, − używać dobrze dobranej, profilaktycznej pasty do zębów, − myć również język, − stosować nić dentystyczną, − w razie brzydkiego zapachu z ust mimo prawidłowej higieny – należy zwrócić się do lekarza, ponieważ przyczyną tego problemu może być np.: choroba przewodu pokarmowego.
Higiena rąk i paznokci
Celem higieny rąk i paznokci jest ich czystość oraz przyjemny wygląd. Ręce i paznokcie to wizytówka kosmetyczki. Muszą one być zdrowe, czyste i zadbane. Warunkiem utrzymania higieny jest zdrowa, nieuszkodzona skóra, dlatego konieczna jest ochrona nie tylko w pracy, ale również poza czynnościami zawodowymi. Kosmetyczka pracuje rękoma, dotyka skóry klientki, przy niewłaściwym postępowaniu może przenieść na nich wiele chorób: wirusowych, bakteryjnych, pasożytniczych czy innych i to nie tylko na klientkę, ale na siebie samą czy inne klientki. Najprostszą formą zapobieżenia tym chorobom jest systematyczne mycie i dezynfekcja rąk przed i po każdym zabiegu oraz w uzasadnionych sytuacjach stosowanie rękawiczek ochronnych
Obecnie w każdym zakładzie kosmetycznym są umywalki zaopatrzone w mydło w płynie i środek do dezynfekcji rąk w pojemnikach, zamontowane na stałe na ścianie oraz jednorazowe ręczniki do wycierania rąk. Zbyt częste mycie może być przyczyną uszkodzenia naskórka. Aby temu zapobiec należy stosować preparaty o delikatnej recepturze z pH zbliżonym do 5,5, zawierające w swoim składzie np.: alantoinę czy glicerynę, a więc preparaty o działaniu łagodzącym i ochronnym. Pamiętać należy, że po zastosowaniu preparatu do dezynfekcji rąk nie wolno wytrzeć płynu, ale pozwolić, aby wysechł. Do zabiegów kosmetyczka musi używać jednorazowych rękawiczek ochronnych, które powinny być zmieniane do każdej klientki i stosowane tylko wtedy, kiedy są one potrzebne. Przed i po użyciu rękawiczek ręce powinny być również umyte. Niedopuszczalne jest „oszczędzanie” na rękawiczkach – muszą być one stosowane rzeczywiście jednorazowo i zawsze wtedy, kiedy są potrzebne. Po zakończonym zabiegu warto również pamiętać o kosmetykach pielęgnacyjnych czy masażu własnych rąk nie tylko klientki.
Mówiąc o rękach nie sposób nie wspomnieć o paznokciach. Pod nimi mogą skrywać się niezauważalne dla oczu drobnoustroje, kurz i brud. Dlatego kosmetyczka powinna dbać, aby jej paznokcie były estetyczne, krótko obcięte, starannie oczyszczone i równe, aby uchronić klientkę przed możliwością zadrapania. Takie paznokcie pozwolą również na dokładniejsze ich mycie i ułatwią wykonanie wielu, szczególnie precyzyjnych zabiegów kosmetycznych. Higiena stóp Celem higieny stóp jest zachowanie zdrowia kończyn dolnych i przeciwdziałanie deformacjom. Praca kosmetyczki wymaga długotrwałego siedzenia lub stania, co związane jest z ich szczególnym obciążeniem. Ważną sprawą jest używanie w pracy obuwia, które nie męczy stóp i zapobiega ewentualnym chorobom. Kosmetyczka powinna pracować w butach najlepiej na 2 – 3cm obcasie (klinie), wygodnych, z tworzywa naturalnego (skóra, płótno), z zakrytą przednią częścią butów. Powinny być one używane tylko w salonie kosmetycznym. Dbając o swoje stopy należy stosować codzienne ich mycie, regularnie obcinać paznokcie, moczyć stopy po całym dniu pracy w wodzie z dodatkiem soli do pielęgnacji stóp, usuwać nadmiar naskórka szczególnie na piętach, stosować kosmetyki do pielęgnacji stóp, wykonywać relaksacyjny masaż.
Higiena ubioru
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 17 lutego 2004 roku kosmetyczka zobowiązana jest do noszenia w pracy czystej odzieży ochronnej, wykonanej z materiałów umożliwiających jej dezynfekcję. Odzież ochronna chroni pracownika zarówno przed drobnoustrojami pochodzącymi od klienta jak i również stanowi barierę między ciałem lub ubiorem prywatnym pracownika, chroniąc przez to klienta przed drobnoustrojami bytującymi na ciele pracownika.
Odzież ochronna musi: – być w stanie czystości dostosowanym do wykonywanych czynności, – całkowicie przykrywać odzież spodnią, – w razie zabrudzenia krwią lub innym potencjalnie zakaźnym materiałem – powinna być poddawana dezynfekcji, – powinna być dostosowana do prania w temperaturze powyżej 65º C, – być przewiewna i wygodna, – o kolorystyce pasującej do kolorystyki wnętrza salonu. Ubiór kosmetyczki w pracy nie powinien krępować ruchów i powodować zbyt silnego pocenia się. Powinien być czysty, schludny i estetyczny.
Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Jakie znaczenie ma dla Ciebie higiena osobista?
2. Jakie znasz elementy higieny osobistej?
3. Jaki wpływ na skórę ma codzienne mycie?
4. Na czym polega higiena włosów?
5. Jakie wymogi powinno spełniać oświetlenie w salonie kosmetycznym?
6. Jakie zasady obowiązują przy higienie jamy ustnej?
7. Jakie wymogi higieniczne dotyczą rąk i paznokci kosmetyczki?
8. Jaki jest cel higieny stóp?
9. Jakie wymogi powinna spełniać odzież ochronna kosmetyczki?
Sprawdzian postępów
Czy potrafisz:
1) scharakteryzować czym zajmuje się higiena osobista?
2) wyszczególnić elementy higieny osobistej?
3) scharakteryzować higienę włosów?
4) określić zasady utrzymania czystości jamy ustnej?
5) opisać wymagania higieniczne dotyczące rąk i paznokci kosmetyczki?
6) wyszczególnić najistotniejsze elementy higieny stóp?
7) scharakteryzować wymogi dotyczące odzieży ochronnej?

poniedziałek, 15 lutego 2021

[semestr 1 technik usług kosmetycznych ] zadanie na dzień 15 -19 - 12.2 2021

Zadanie na dziś

Zapoznaj sie z informacjami w podanych linkach:

Sauna dla zdrowia i urody

Pielęgnacja skóry zimą

Płaszcz hydro-lipidowy skóry

Pielęgnacja suchej skóry

Karotenoidy – naturalne antyoksydanty w kosmetologii

Parabeny - rola konserwantów w kosmetykach

[semestr 3 technik usług kosmetycznych ] zadanie na dzień 15 -19 - 12.2 2021

Zadanie na dziś:

zapoznaj się z informacjami w podanych linkach:

Ciąża : jak pielęgnować piersi?

Zabiegi i rytuały filozofii ajurwedyjskiej

Płaskostopie

Proces starzenia sie organizmu i skóry

poniedziałek, 8 lutego 2021

[semestr 3 technik usług kosmetycznych ] zadanie na dzień 8 - 12.2 2021

Zapoznaj sie z filmem zamieszczonym poniżej i przećwicz podane techniki na swoim koledze, koleżance, dziewczynie, chłopaku

[semestr 1 technik usług kosmetycznych ] zadanie na dzień 8 - 12. 2 2021

Zapoznaj się z filmem zamieszczonym poniżej:

oraz informacjami zamieszczonymi w linkach:

Kosmetyki naturalne

Historia kosmetologii

piątek, 5 lutego 2021

[semestr 1 technik usług kosmetycznych ] zadanie na dzień 2 - 5. 2 2021

Zapoznaj się z informacjami zamieszczonymi ponizej: 1 Wywiad kosmetyczny Wywiad kosmetyczny to nieodłączny element każdego zabiegu pielęgnacyjnego. Jego celem jest diagnoza stanu skóry, a także dobór odpowiedniej dla niej pielęgnacji. Oprócz zastosowania specjalistycznych urządzeń do diagnostyki skóry konieczne jest przeprowadzenie dokładnej analizy pod kątem jej pielęgnacji, a także prowadzonego przez pacjenta trybu życia. Są to bowiem informacje, których nie uzyskamy stosując jakikolwiek rodzaj urządzeń diagnostycznych. Do najważniejszych zagadnień, jakie należy umieścić w wywiadzie, należą: domowa pielęgnacja skóry; pielęgnacja gabinetowa; stan zdrowia; terapia dermatologiczna; ewentualne implanty w ciele; ciąża i karmienie piersią; warunki pracy; codzienna dieta; skłonność do alergii; podatność skóry na czynniki zewnętrzne; palenie papierosów; opalanie skóry. 2 Diagnostyka skóry Lampa Wooda to urządzenie, które wykorzystuje się w celu wykonania wstępnej diagnostyki skóry pod kątem kosmetycznym i dermatologicznym. Jej działanie polega na wywołaniu zjawiska fluorescencji, które z kolei powoduje, że różne rodzaje chorób skórnych odznaczają się innym zabarwieniem światła. Lampa Wooda została stworzona w 1925 roku. Jest lampą kwarcową, która wykorzystuje specjalny filtr, zbudowany z krzemianu baru z dodatkiem tlenku niklu, który emituje wiązkę promieni UV. Ciekawostką jest fakt, że każdy rodzaj schorzenia dotyczącego skóry widoczny jest w innym odcieniu światła. Mimo upływu wielu lat od opracowania tego rodzaju urządzenia wykorzystuje się je do dnia dzisiejszego, zarówno w kosmetologii jak i dermatologii. Głównym zastosowaniem lampy Wooda jest diagnostyka powierzchownych schorzeń skóry wywołanych przez bakterie, grzyby, a także tych związanych z nadmierną pigmentacją. Stosowanie lampy pozwala zdiagnozować oraz zróżnicować zmiany skórne, a także określić ich dokładne granice. Wykorzystanie tego urządzenia pozwala również odróżnić zmiany bielacze od odbarwień występujących w łupieżu pstrym. Dodatkowo światło lampy Wooda pomocne jest w stwierdzeniu zmian pigmentacyjnych tj. ostuda , plamy soczewicowate), a także w ocenie skóry po peelingach chemicznych. Szerokie zastosowanie lampy, a także prosty sposób jej użycia sprawia, że jest ona jednym z głównych narzędzi diagnostycznych zarówno w pracy kosmetologa i dermatologa. Dziś produkuje się lampy małych rozmiarów, przenośne oraz łatwe w użyciu. Lampa Wooda w kosmetologii. Lampę Wooda wykorzystuje się dość szeroko w kosmetologii. Dzięki niej możliwa jest diagnostyka rodzaju ceru oraz przydatków skóry. Ze względu na to, że każdy rodzaj zmian skórnych oraz każdy typ cery odznacza się innym zabarwieniem światła, mamy do czynienia z kolorami: cera normalna – kolor niebiesko-fioletowy; cera sucha – kolor jasnoróżowy; cera tłusta – kolor prawie czarny; cera dpowiednio nawodniona – kolor ciemnofioletowy; skóra z nadmiernym rogowaceniem – kolor biały; grzyby – kolor zielony; łupież pstry – kolor blado-czerwony; zmiany trądzikowe – kolor żółto-pomarańczowy. Dzięki temu możliwe jest dokładne wykonanie diagnostyki skóry, a co za tym idzie dobranie odpowiedniego do niej zabiegu oraz kosmetyków. Należy zaznaczyć, że aby badanie posiadało jak najbardziej wiarygodne wyniki, należy wykonać je według określonych zasad Badanie wykonuje się w ciemnym pomieszczeniu. Z kolei ubiór osoby, która je wykonuje, nie powinien odbijać promieniowania UV. Przed użyciem lampę rozgrzewa się przez około 3 minuty. Odległość pomiędzy skórą, a lampą nie powinna przekraczać 15-20 centymetrów. Przed wykonaniem badania na skórę nie powinno się nakładać żadnych kosmetyków, maści i innych preparatów. Przeciwwskazania Badanie z użyciem lampy Wooda jest całkowicie bezpieczne zarówno dla osoby badanej, jak i wykonującej diagnostykę. Jedynym przeciwwskazaniem do użycia lampy jest występowanie otwartych ran w miejscu przeprowadzanego badania.